divider

Çfarë të bëni me hirin pas kremacionit

Hyrje

Pas procedurës së kremacionit, të afërmit shpesh pyesin se çfarë duhet bërë me mbetjet. Procesi i marrjes dhe trajtimit të urnës kërkon njohuri për disa nuanca. Për të shmangur gabimet dhe për të mos humbur hirin, është e rëndësishme të kuptohet paraprakisht se çfarë hapash duhet ndërmarrë. Në këtë artikull do të mësoni si të varrosni urnën me hir, çfarë dokumentesh nevojiten, ku mund të ruani enën me mbetjet dhe brenda cilit afat duhet të merret ajo nga krematoriumi.

Çfarë është kremacioni dhe cili është rezultati i procedurës

Kremacioni — është procesi i djegies së trupit të të ndjerit në një furrë speciale në temperaturë të lartë. Si rezultat, nga arkivoli dhe trupi mbetet hir me peshë rreth 200–300 gram. Ai vendoset në një urnë të bërë nga një material i qëndrueshëm — zakonisht gur, qeramikë ose porcelan. Para dorëzimit, urna mbyllet hermetikisht dhe gdhendet me emrin e të ndjerit. Për të shmangur ngatërrimet, në enë vendoset një identifikues metalik.

Marrja e urnës me hir

Të afërmit mund ta marrin urnën që ditën tjetër, por zakonisht procedura zgjat 3–5 ditë. Ky afat nevojitet për përgatitjen e dokumenteve dhe përpunimin teknik të hirit. Personi përgjegjës është ai që ka organizuar kremacionin. Për të marrë urnën, nevojiten: pasaporta, certifikata e vdekjes me stemë, vërtetimi i kremacionit dhe dokumenti që konfirmon ekzistencën e një vendi varrimi. Mund të kërkohet edhe dorëzim urgjent për arsye familjare.

Ruajtja e hirit në krematorium

Nëse të afërmit nuk mund ta marrin menjëherë urnën, ajo qëndron në krematorium. 40 ditët e para ruajtja është falas, pas kësaj fillon tarifa ditore. Afati maksimal i ruajtjes është 1 vit. Nëse brenda kësaj kohe urna nuk merret, ajo vendoset në një varr të përbashkët. Ekziston rreziku i humbjes së përhershme të hirit nëse nuk merret me kohë. Është e rëndësishme të mbahet mend: pas një varrimi të tillë, mbetjet nuk mund të merren më.

Dorëzimi i urnës të afërmve

Urna dorëzohet në një dhomë të posaçme. Dorëzimi ndodh në një atmosferë solemne, shpesh në praninë e punonjësve të kompleksit dhe familjarëve. Hiri i jepet vetëm personit përgjegjës për varrimin, i cili duhet të paraqesë të gjithë dokumentacionin. Kontejneri jepet i mbyllur hermetikisht, me gdhendje dhe shenja regjistrimi, duke përjashtuar çdo mundësi ndërrimi. Kjo është një fazë e rëndësishme që simbolizon përfundimin e ritualit të kremacionit.

Çfarë të bëni me urnën pas kremacionit

Kur merrni enën me hir, lind pyetja: çfarë të bëni me të? Ka disa mundësi. Urna mund të varroset në tokë, të vendoset në një kolumbarium, të ruhet në shtëpi ose të shpërndahet. Zgjedhja varet nga bindjet personale, fetare dhe vullneti i të ndjerit. Çdo mënyrë ka rregullat dhe kufizimet e veta, të cilat duhet t’i njihni paraprakisht për të shmangur shkeljet.

Varrosja e urnës

Një nga mënyrat më tradicionale është varrosja e urnës në tokë. Ky lloj varrimi kërkon më pak hapësirë sesa një funeral klasik. Urna mund të vendoset në një varr familjar ekzistues ose të merret një parcelë e re në varreza. Thellësia minimale duhet të jetë 50 cm dhe mbi të duhet të mbulohet me një shtresë mbrojtëse dheu. Monumentet duhet të jenë në përputhje me standardet për këtë lloj varrimi.

Kolumbariumi

Një mënyrë tjetër e përhapur është vendosja e urnës në kolumbarium. Këto janë struktura speciale me shumë ndarje për ruajtjen e hirit. Ato mund të jenë të hapura ose të mbyllura. Në ato të mbyllura, kostoja zakonisht është më e lartë. Për këtë procedurë nevojiten: certifikata e vdekjes, dokumenti i kremacionit dhe pasaporta e personit përgjegjës. Ndarja jepet me qira dhe kërkon pagesa të rregullta për mirëmbajtje. Ky lloj varrimi nuk kërkon kujdes si një varr klasik.

Shpërndarja e hirit

Ndonjëherë të afërmit zgjedhin një mënyrë më simbolike — shpërndarjen e hirit në natyrë. Ligji nuk e ndalon këtë, por për të marrë urnën prapë kërkohet dokument për vendin e varrimit. Disa përdorin rrugë anësore, duke përgatitur një dokument fiktiv ose deklaratë për transport në një rajon tjetër. Shpërndarja në vende publike është rreptësisht e ndaluar. Për rrugë të ndërlikuara ekzistojnë kompani speciale që kryejnë këtë procedurë sipas dëshirës së të ndjerit.

Ruajtja e hirit në shtëpi

Ruajtja e urnës në shtëpi nuk ndalohet. Kjo është një zgjedhje personale e familjes. Në vendet perëndimore konsiderohet një shenjë respekti të veçantë. Tek ne kjo mënyrë haset rrallë dhe mund të shkaktojë keqkuptime. Nëse vendosni ta mbani hirin në apartament, më mirë ta vendosni në një vend të mbyllur, pa e ekspozuar. Ligji nuk e kufizon afatin e ruajtjes së urnës në banesë. Gjëja më e rëndësishme është të sigurohet siguria dhe të respektohen normat higjienike.

Mënyra ekzotike të trajtimit të hirit

Ekzistojnë edhe mënyra të pazakonta për të përkujtuar të ndjerin. Disa e varrosin hirin pranë një peme, e cila më pas bëhet një monument i gjallë. Të tjerë zgjedhin ta shndërrojnë një pjesë të hirit në diamant, tatuazh apo objekt dekorativ. Madje mund të krijohen orë rëre ose portrete me përzierje hiri. Mundësitë janë të shumta dhe secili zgjedh atë që i përshtatet bindjeve dhe ndjenjave të tij.

Aspektet fetare dhe përkujtimet

Kremacioni nuk pranohet nga të gjitha fetë. Megjithatë, edhe në besimet tradicionale, përkujtimet janë të domosdoshme. Zakonisht ato mbahen në ditën e 3-të, 9-të, 40-të dhe në përvjetor. Përkujtimet nuk ndryshojnë nga ato pas një varrimi klasik. Ato janë një hap i rëndësishëm për të shprehur respekt dhe për të kujtuar të ndjerin me ngrohtësi. Pavarësisht mënyrës së varrimit, ritualet mbeten pjesë e rëndësishme e lamtumirës.

Përgjigje për pyetjet e shpeshta

Përfundim

Vendimi për çfarë të bëni me hirin duhet të merret paraprakisht. Kjo shmang vështirësitë dhe ndihmon për të mos bërë gabime. Mundësia për ta varrosur, shpërndarë apo ruajtur në shtëpi varet nga shumë faktorë. E rëndësishme është të veprohet me respekt dhe mirëkuptim. Dokumentacioni i rregullt, respektimi i afateve dhe njohja e të drejtave tuaja sigurojnë një përfundim dinjitoz të ritualit të lamtumirës me një njeri të dashur.

Lexoni gjithashtu:

Qiri, kutia, gotë vere dhe libër lutjesh — simbol i traditës ortodokse të përkujtimit të të ndjerëve

Përse të kujtojmë të vdekurit: një perspektivë ortodokse

Pyetja se pse është e nevojshme të kujtojmë të vdekurit, shpesh bëhet jo vetëm nga ata që janë të rinj në kishë, por edhe nga ata që janë prej kohësh brenda rrethit kishtar. Kujtesa për të vdekurit – nuk është thjesht një ritual, por një shprehje e dashurisë, lutjes dhe kujdesit për shpirtin. Ndryshe nga traditat pagane, ku rëndësi ka ana e jashtme, kristianët përpiqen, përmes kujtimit, të forcojnë lidhjen shpirtërore me të vdekurit. Qëllimi kryesor i kujtimeve – është ndihma për shpirtin në rrugën drejt Zotit, dhe jo kujtimi për shkak të trishtimit apo një banketi formalisht të organizuar.

Lexo më shumë
Varrezë me bazë të përgatitur për gurin përkujtimor — simbol i kohës së vendosjes së monumentit

Kur vendoset një përmendore mbi varr: afatet, kushtet dhe rekomandimet

Kur planifikoni vendosjen e përmendores, është e rëndësishme të merrni parasysh jo vetëm aspektet estetike, por edhe ato teknike, klimatike dhe fetare. Edhe nëse e keni përcaktuar dizajnin dhe materialin, nga koha e vendosjes varet qëndrueshmëria e të gjithë strukturës. Nuk e di çdo kush kur është më mirë të vendoset një përmendore mbi vendin e varrimit, dhe kjo është plotësisht e kuptueshme: duhet të merren parasysh shumë faktorë, duke përfshirë gjendjen e dheut dhe kushtet klimatike. Zgjedhja e momentit të duhur ndihmon në shmangien e shpenzimeve të panevojshme për heqjen, devijimet dhe shkatërrimin e parakohshëm të varrit.

Lexo më shumë
Grua e veshur me rroba funerale me sytë mbyllur — simbol i zakoneve tradicionale të varrimit për gratë

Si varrosin gratë: rregullat dhe traditat e veshjes për varrimin

Zgjedhja e veshjes për gruan e ndjerë nuk është thjesht një formalitet, por një pjesë e rëndësishme e ritualit të ndarjes, që pasqyron respektin dhe nderimin për kujtimin e saj. Veshja duhet të jetë në përputhje me traditat, normat kulturore dhe atmosferën e dhimbjes.

Lexo më shumë