Në traditën katolike, një element i rëndësishëm i ritualit është procesi i varrimit dhe ditët pasuese, kur ndodhin kujtimet e të vdekurve. Katolikët nuk organizojnë kujtime në kuptimin e zakonshëm, siç është e zakonshme në kulturën ortodokse, por ka disa ditë të caktuara për lutje dhe kujtimin. Një nga momentet kyçe është dita e shtatë pas vdekjes. Në këtë artikull, ne do të shpjegojmë me detaje traditat e katolikëve lidhur me kujtimin e të vdekurve në ditën e shtatë, si dhe në ditën e tretë dhe të tridhjetë pas vdekjes.
Katolikët kujtojnë të vdekurit në ditën e tretë, të shtatën dhe të tridhjetën pas vdekjes, si dhe çdo vit më 2 nëntor, në Ditën e Kujtimit të të Vdekurve Të Besuar. Këto data kanë një kuptim të thellë liturgjik dhe janë të lidhura me simbolikën e Ringjalljes së Krishtit dhe ngjarje të tjera biblike.
Kisha katolike ka vendosur traditën e kujtimit të të vdekurve në ditën e tretë, të shtatën dhe të tridhjetën pas vdekjes. Dita e tretë konsiderohet e veçantë, pasi sipas besimit kristian, në këtë ditë Shpëtimtari ka ringjallur. Dita e shtatë është e lidhur me traditat biblike të lashta, kur doli zi për të vdekurin për shtatë ditë. Dita e tridhjetë ka gjithashtu rëndësi, pasi në lashtësi hebrenjtë mbahen zi për tridhjetë ditë për profetin Moisiu.
Përveç traditës së kujtimit në ditën e tretë, të shtatën dhe të tridhjetën, katolikët çdo vit festojnë 2 nëntorin si Ditën e Kujtimit të të Vdekurve Të Besuar. Kjo ditë u vendos në vitin 998 nga Odilon i Cluny dhe simbolizon kujtimin e të gjithë të vdekurve të besuar, veçanërisht atyre që ndodhen në pastërti, duke pritur fatin e tyre në Ditën e Gjykimit. Në këtë ditë, katolikët vizitojnë varrezat, lutën për shpirtin e të vdekurve dhe sjellin lule mbi varret e të afërmve të tyre.
Tradita e kujtimit katolik dallon nga religjione të tjera. Në kujtimet katolike nuk përgatiten ushqime speciale, siç ndodh shpesh në kujtimet ortodokse. Të ftuarit sjellin ushqime, të cilat më pas shtrihen në sallonin e shtëpisë. Zakonisht, në ditën e tretë dhe të shtatën pas vdekjes përgatiten pjata të ngrohta, si peshk, mish dhe perime, gatime dhe sallata. Është e rëndësishme që këto pjata të ndihmojnë për të mbajtur forcat e atyre që po pikëllohen, pasi ata mund të jenë tepër të mërzitur nga dhimbja.
Në kujtimet katolike nuk bëhen lutje, të gjitha lutjet dhe liturgjia kryhen gjatë meshës kishtare. Gjithashtu, në kujtime nuk është zakon të bëhen tosta ose fjalime zie. Qëllimi kryesor i këtyre takimeve është mbështetje për familjen e të vdekurit, kështu që komunikimi ndërtohet mbi kujtimet e mira dhe mbështetje për njëri-tjetrin.
Një nga faktorët që ndikon në thjeshtësinë e kujtimeve katolike është shpenzimet e larta për varrimet dhe shërbimet rituale. Varrimi, ashtu si dhe meshët kishtare, kërkojnë investime të konsiderueshme financiare, prandaj kujtimet shpesh janë të kufizuara në aktivitete të thjeshta. Në disa raste, të afërmit e të vdekurit organizojnë grumbullime në kishë, në mënyrë që të gjithë ata që duan mund të bashkohen në lutjen për të vdekurin dhe të shprehin ngushëllime.
Kisha katolike gjithashtu nuk insistojnë në organizimin e kujtimeve të komplikuara, dhe rituali i kujtimit shpesh shihet si një aktivitet qytetar, gjë që e bën atë më pak të shtrenjtë. Kështu, katolikët orientohen nga kursimi dhe simbolizmi, jo nga darkat luksoze.
Kisha katolike ka rregulla të rrepta për mbajtjen e zisë. Për shembull, vejushat duhet të mbajnë zi për një vit, ndërsa vejusha – për gjashtë muaj. Gjatë këtij periudhe, një person nuk duhet të marrë pjesë në aktivitete argëtuese dhe duhet të sillet me thjeshtësi. Zi në traditën katolike nuk është vetëm një shprehje e jashtme e dhimbjes, por një periudhë për lutje personale dhe reflektime.
Gjatë kësaj kohe, katolikët vazhdojnë të lutën për shpirtin e të vdekurit dhe, nëse është e nevojshme, porositin meshën. Gjithashtu, gjatë vitit, familja duhet të mbajë rendin në varr, të ndryshojë lule dhe të ndizet qirinj.
Kisha katolike nuk miraton besimin në supersticioze dhe i konsideron ato si mbetje të paganizmit. Kisha pohon se kujtimi i të vdekurve duhet të lidhet me lutjet dhe liturgjinë dhe jo me besimet e kota. Lutjet dhe mesha luajnë një rol kyç në traditën katolike të kujtimit. Është e rëndësishme të kujtojmë se çdo ditë kujtimi, qoftë dita e tretë, e shtata ose e tridhjeta, është e orientuar për të ndihmuar shpirtin e të vdekurit të kalojë rrugën e pastrimit dhe të gjejë paqe në jetën e përjetshme.
Traditat e kujtimit të katolikëve kanë veçantinë dhe dallimet e veta nga praktikat e tjera fetare. Pavarësisht mungesës së darkave të shprehura të kujtimit, katolikët tregojnë respekt për kujtimin e të vdekurve përmes lutjeve dhe meshave, si dhe përmes aktiviteteve simbolike që ndihmojnë ata që po pikëllohen të kalojnë humbjen. Kuptimi i këtyre traditave është i rëndësishëm për të gjithë ata që përballen me kulturën katolike, për të treguar respektin e duhur dhe për të zbatuar korrektësisht ritualet fetare.
Pas ndarjes nga jeta të një personi, përgatitja e dokumenteve bëhet detyra kryesore për të afërmit. Dokumenti kryesor është certifikata e vdekjes, e cila vërteton faktin juridik të vdekjes dhe është e nevojshme për trashëgiminë, funeralin, përfitimet financiare dhe procedura të tjera. Pa të, nuk është e mundur të kryhet varrimi ose kremacioni, si dhe të nisë transferimi i të drejtave pasurore.
Lexo më shumë
Vdekja e një të dashuri është gjithmonë një provë e rëndë. Në momente të ndryshme të trishtimit, familja dhe të afërmit fillojnë të kërkojnë ngushëllim në rite dhe tradita fetare. Pyetja për mënyrën e duhur të kryerjes së kujtimit pas gjysmë viti nga vdekja lind te shumë njerëz, pasi kjo është një datë e rëndësishme për disa tradita fetare. Në këtë artikull do të shqyrtojmë si të kujtoni të ndjerin në ditën e gjysmë viti, si të luteni siç duhet dhe cilat zakone duhet të ndiqen.
Lexo më shumë
Mbajtja e kujtimit për të dashurit që kanë kaluar ka një vend të veçantë në zemrën e çdo njeriu. Kur afron dita e lindjes së të ndjerit, shumë njerëz kanë një pyetje të brendshme — a duhet të shkojmë në varr në këtë ditë, si ta shprehim respektin dhe ta ruajmë kujtimin e ndritshëm. Është e rëndësishme të kuptojmë këtë çështje duke marrë parasysh traditat fetare, aspektet psikologjike dhe bindjet personale. Shpesh, vizita në varreza ndihmon në gjetjen e ekuilibrit shpirtëror dhe ruajtjen e lidhjes së brendshme me njeriun që ka ndërruar jetë.
Lexo më shumë