divider

Kremimi në ortodoksi: qëndrimi i kishës dhe bazat teologjike

Hyrje

Mes formave moderne të varrimit, kremimi vazhdon të ngjallë shumë pyetje. Pavarësisht historisë së gjatë të ritualit të djegies, qëndrimi i kishës ortodokse ndaj tij mbetet kryesisht i rezervuar. Kjo shpjegohet si me arsye teologjike ashtu edhe me arsye shpirtërore që lidhen me mësimin mbi shpirtin dhe trupin. Le të shqyrtojmë pse në ortodoksi traditat e varrimit në dhe mbajnë një rëndësi të veçantë dhe cilës është qëndrimi i shenjtorëve sot.

Historia e kremimit dhe konteksti i krishterë

Origjina e ritualit të djegies

Kremimi është një nga format më të lashta të varrimit dhe ekziston që nga periudha e Paleolitit. Njerëzit përdornin zjarrin jo vetëm për mbrojtje, por edhe si element i ritualit të shenjtë të lamtumirës me të vdekurit. Me kalimin e kohës, traditat u ndryshuan, por varrosja me zjarr mbeti te shumë popuj deri në shfaqjen e mësimeve të reja fetare.

Si e ndryshoi krishterimi qasjen

Me përhapjen e krishterimit, praktika e djegies së trupave u hodh poshtë si pagane. Në vend të kësaj, filluan të mbizotëronin traditat e varrimit në dhe, që pasqyronin nderimin ndaj trupit si pjesë e krijimit hyjnor. Varrimi mori kuptim të shenjtë dhe varri – statusin e një vendi kujtimi, ku ruhet lidhja mes të gjallëve dhe të vdekurve.

Qëndrimi ndaj kremimit në periudha të ndryshme

Për shekuj me radhë, ortodoksia ruajti një pikëpamje të pandryshuar: trupi duhet të dorëzohet në dhe. Megjithatë, në kushte të mungesës së hapësirave në varreza dhe normave sanitare, veçanërisht në vitet e fundit, ka filluar diskutimi për pranueshmërinë e formave të tjera të lamtumirës. Edhe në këto raste, kisha insiston në respektimin e riteve kyçe dhe nderimin ndaj trupit të njeriut.

Teologjia ortodokse mbi trupin dhe shpirtin

Pse është e rëndësishme të ruhet trupi

Në traditën ortodokse, trupi nuk konsiderohet si një mbulesë e përkohshme, por si një enë për shpirtin dhe tempull i Shpirtit të Shenjtë. Për këtë arsye, shkatërrimi i trupit konsiderohet një shkelje e qëllimit hyjnor. Kremimi në këtë kontekst perceptohet si një heqje e shpirtit nga vendbanimi i tij tokësor.

Lidhja midis ringjalljes dhe trupit

Sipas mësimit fetar, në Ditën e Gjykimit të Madh do të ndodhi ringjallja e të vdekurve dhe shpirtrat do të kthehen në trupat e pastruar. Ky besim e bën varrimin në dhe më të preferuar. Edhe pse Perëndia është i fuqishëm të rikrijojë trupin nga çdo materie, ruajtja e mbetjeve perceptohet si një akt besimi dhe nderimi.

Roli i trupit në jetën e përtejme

Pasi vdes, shpirti qëndron pranë trupit për disa ditë. Pikërisht për këtë arsye, rituali i varrimit dhe lutja për të vdekurit marrin një kuptim të veçantë. Integriteti i trupit ndihmon në ndarjen paqësore nga ky botë dhe ndihmon të afërmit të gjejnë ngushëllim shpirtëror.

Qëndrimi i kishës ortodokse sot

A është e lejueshme kremimi sot

Sot, kisha lejon kremimin në raste të jashtëzakonshme — kur trupi mungon ose ka kundërindikacione mjekësore për varrim. Megjithatë, edhe në këto kushte, është e dëshirueshme të ruhet tradita fetare, duke përfshirë leximin e lutjeve dhe shërbimeve për kujtim. Është e rëndësishme të kuptohet se kisha i qashet këtyre situatave me mirëkuptim, pa dënuar të afërmit e të vdekurit.

Kur është e mundur të bëhet lutja për të vdekurit

Lutja për të vdekurit lejohet vetëm para kremimit ose me bekimin e priftit. Pas djegies së trupit, lutja për të vdekurit mund të bëhet nga larg, por kërkon arsye serioze. Urnat me hiri nuk lejohet të sjellin në kishë, pasi në krishterim lidhja fizike mes shpirtit dhe trupit është e rëndësishme.

Çfarë të bëni kur trupi mungon

Në raste të rralla, kur trupi nuk është ruajtur — në katastrofa ose epidemira, kisha lejon ndarjen shpirtërore. E rëndësishme është të respektohet dhe të organizohet një lutje e denjë për shpëtimin e shpirtit. Po ashtu, kisha kujton: vetë fakti i kremimit nuk ndikon në fatin e shpirtit në përjetësi.

Kufizimet dhe rekomandimet kishtare

Pse nuk bëhet lutja për urnën

Priftërinjtë nuk bëjnë lutje mbi urnën me hiri, pasi kjo shkel normat kanonike. Prania e trupit është kushti i domosdoshëm për ritualin. Megjithatë, nëse nuk është e mundur të bëhet ndarja përpara, lejohet lutja nga larg, veçanërisht kur kufizimi lidhet me normat sanitare.

Si të veproni në raste urgjente

Nëse mundësitë për varrimin tradicional mungojnë, rregullat kishtare lejojnë përjashtim. Të afërmit duhet të drejtohen te prifti dhe të marrin bekimin. Ortodoksia tregon fleksibilitet në lidhje me vendimet e detyruara, duke ruajtur thelbin shpirtëror të lamtumirës.

Rekomandimet e priftërinjve

Praktika e kujtimit të atyre që janë kremuar

Pavarësisht faktit se kisha nuk e mbështet kremimin, mund të bëhet lutje për ata që janë kremuar. Lejohen të gjitha format tradicionale të kujtimit: panihida, liturgji, leximi i Psalmeve. E rëndësishme është të ruhet besimi, dashuria dhe nderimi ndaj kujtimit të njeriut.

Krahasimi me fe të tjera

Në besime të ndryshme, qëndrimi ndaj kremimit ndryshon. Në islam dhe judaizëm ky ritual është rreptësisht i ndaluar. Përkundrazi, në hinduizëm dhe budizëm, ai është i detyrueshëm. Ortodoksia mban një pozicion ndërmjetës: nuk e mbështet, por e lejon kur është e nevojshme. Disa juridiksione brenda kishës e refuzojnë kategorikisht kremimin, sidomos kur ai tregon heqjen dorë nga bazat shpirtërore.

Përfundim

Kështu, kremimi në ortodoksi konsiderohet si një masë e detyruar, e lejuar në rrethana të jashtëzakonshme. Mësimi kishtar thekson shenjtërinë e trupit, pjesëmarrjen e tij në jetën e përjetshme dhe rëndësinë e varrimit tradicional në dhe. Kur merret një vendim, është e rëndësishme të merren parasysh jo vetëm rrethanat e jashtme, por edhe gjendja e brendshme e shpirtit, dëshira për harmoni shpirtërore dhe nderimi ndaj vullnetit të të vdekurit. Mbani mend: pavarësisht formës së varrimit, dashuria dhe lutja ruajnë lidhjen e pandashme ndërmjet brezave.

Lexoni gjithashtu:

Altari katolik me kryq — simbol i përkujtimit në ditën e shtatë pas vdekjes sipas traditës katolike

7 ditë pas vdekjes tek katolikët

Në traditën katolike, një element i rëndësishëm i ritualit është procesi i varrimit dhe ditët pasuese, kur ndodhin kujtimet e të vdekurve. Katolikët nuk organizojnë kujtime në kuptimin e zakonshëm, siç është e zakonshme në kulturën ortodokse, por ka disa ditë të caktuara për lutje dhe kujtimin. Një nga momentet kyçe është dita e shtatë pas vdekjes. Në këtë artikull, ne do të shpjegojmë me detaje traditat e katolikëve lidhur me kujtimin e të vdekurve në ditën e shtatë, si dhe në ditën e tretë dhe të tridhjetë pas vdekjes.

Lexo më shumë
Varr me fshesë, kovë dhe lule — simbol i fillimit të kujdesit për varrin pas funeralit

Kur mund të fillohet pastrimi pas varrimit

Shumë njerëz pyesin veten, kur mund të pastrohet në shtëpi pas varrimit, pa shkelur traditat apo rregullat e higjienës. Bestytnitë, bindjet fetare dhe kërkesat sanitare shpesh bien në kundërshtim. Prandaj është e rëndësishme të kuptohet se çfarë duhet bërë me të vërtetë dhe çfarë është vetëm një mit kulturor.
Nga pikëpamja e arsyes dhe higjienës, pastrimi i shtëpisë apo banesës mund të kryhet menjëherë pasi trupi i të ndjerit të ketë dalë nga ambienti. Kanonet kishtare nuk ndalojnë të vendoset rregulli as ditën tjetër, as pas një jave. Bestytnia për 40 ditët nuk mbështetet në asnjë burim fetar. Duke marrë parasysh që pas vdekjes së një personi në ajër mund të mbeten substanca të rrezikshme, nuk rekomandohet të shtyhet pastrimi.

Lexo më shumë
Varrezë me gur varri dhe tufë trëndafilash — simbol i vizitës në ditëlindjen e të ndjerit

A mund të shkojmë në varreza në ditëlindjen e të vdekurit

Mbajtja e kujtimit për të dashurit që kanë kaluar ka një vend të veçantë në zemrën e çdo njeriu. Kur afron dita e lindjes së të ndjerit, shumë njerëz kanë një pyetje të brendshme — a duhet të shkojmë në varr në këtë ditë, si ta shprehim respektin dhe ta ruajmë kujtimin e ndritshëm. Është e rëndësishme të kuptojmë këtë çështje duke marrë parasysh traditat fetare, aspektet psikologjike dhe bindjet personale. Shpesh, vizita në varreza ndihmon në gjetjen e ekuilibrit shpirtëror dhe ruajtjen e lidhjes së brendshme me njeriun që ka ndërruar jetë.

Lexo më shumë